උදාවුනා ඒ දවස.එනවා නේද හැමෝම .....?

අද 2012 ජූනි මස 7 වැනිදා. බට්ටි ඉතිං එනකල් ඇගිලි ගැන ගැන හිටිය දවස තමයි අද. අද පායපු ලස්සන ඉරත් එක්ක බට්ටි ලියන බ්ලොග් එකට පළවෙනි අවුරුද්ද සම්පූර්ණ වුනා. ඉතිං මේ සතුට කොහොම වචන වලට පෙරලන්නද? ඇත්තමයි වෙනද පෝස්ට් ලියද්දි කවදාවත් මම මේ තරම් අමාරුවක වැටිලා නෑ. ලියනවා මකනවා.

බ්ලොග් එකට අවුරුද්දක් එහෙමත් නැත්නම් දවස් 365ක් ඉවරයි. මේ ගෙවිල ඉවර වෙච්ච දවස් දිහා හැරිලා බැලුවොත් සුන්දර මතක වගේම අමිහිරි, මතක් කරන්නත් අකමැති සිද්ධිත් තියෙනවා. හ්ම්..මොනා කරන්නද ? ජීවිතේ හැටිතමයි ඉතිං. නම් ලියලා ස්තූති කරන්න අමාරුයි. එහෙම නම් ලියන්න ගිහින් එක නමක්වත් අත ඇරෙයි කියලා බයයි. ඒත් එහෙමයි කියලා නම් නොලියත් බෑ. මොකද නොලියම බැරි නම් ටිකක් තියෙනවා. මම දන්නවා ඒ නම් ලියලා මම ඒ අයට ස්තූති කරා කියලා මා එක්ක මගේ යාළුවෝ අමනාප වෙන එකක් නෑ කියලා.

බට්ටි බ්ලොග් කියවන්න පටන් ගන්නේ අහම්බෙන්. ඒ කියවන්න ගනිද්දි කොහොමටවත් බ්ලොග් එකක් කරන්න අදහසක් තිබුනෙම නෑ. ඉතිං ඔය විදියට කියවගෙන යද්දි බට්ටි කියවන්න පුරුදු වුනා පුදුමාකාර බ්ලොග් එකක්. ඒ දිල් අක්කා ලිව්ව අතීතයෙන් ඇහුලූ මතක ගොන්න . ඉතිං ඒ බ්ලොග් එකේ අකුරක් අකුරක් පාසා බට්ටිගෙ පපුවට දැනෙන්න ගත්තා. බට්ටිට ඕන වුනා කමෙන්ටුවක් දාන්න. එහෙම කරන්න ඕන නිසයි බ්ලොග් එක හදා ගත්තේ. ඒ ගමන බට්ටිටත් ඕන වුනා බට්ටිගේ ජීවිතේ හැම දෙයක්ම ලියන්න. ‍බට්ටි බ්ලොග් එක ලියන්නේ බට්ටිගේ ජීවිතේ ගැන ලියන්නමයි. ඒත් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් අරමුණ වෙනස් වුනා. බට්ටිගේ ජීවි‍තේ ගැන ලියවුන සේරම පෝස්ටු ඩිලීට් වුනා. වෙන වෙන දේවල් ලියන්න බට්ටි පුරුදු වුනා. ගමෙන් ආපු බට්ටි කම්පියුටර් ගැන මෙලෝ හසරක් නොදන්න බට්ටි බ්ලොග් එක හෙමින් කරගෙන ගියා. ලොකුවට ලියන්න දන්නෙ නෑ. ඒත් කීබෝඩ් එක අතර මගේ හිත මේ අවුරුද්ද පුරාම ඔහේ වැනුනා. ඉතිං එහෙම ලිව්ව බ්ලොග් එක දිල් අක්කා එයාගේ කාලය යොදලා හැඩ කරලා දුන්නා. ඒ විතරක් නෙවෙයි සින්ඩිවලට නම ඇතුලත් කරලා දුන්නා. ඉතිං දිල් අක්කිට මහ හුගක් පිං. එයා තමයි මගේ බ්ලොග් ලෝකෙ හැමදාම ඉන්න රැජිණ....

සාතන් අයියා තමයි මගේ බ්ලොග් එකට මුලින්ම ආවේ. එදා ඉදන් අද වෙනකල්ම තියන අඩිය හරියටම තියපන් කියලා මට පාරපෙන්වනවා. ඒ විතරක් නෙවෙයි බට්ටිගෙ නමට උඩින් තියෙන  ‘‘නිස්සාර දිවිය සරුසාර කරනට වෙරදරන සුහදිනියකගේ සිතුවිලි’’ කියන ටික ලස්සන අකුරෙන් හදලා දාගන්න විදිය කියල දුන්නෙත් සාතන් අයියා. ඉතිං ඒ සහෝදරකම බට්ටිට ලොකුම ලොකු හයියක්.

බ්ලොග් එක නිකමට පටන් ගත්තට ටික දවසක් යද්දි ලෝගෝ එකක් එහෙම දාලා හැඩ කර ගන්න ඕන වුනා. දැන්නම්  ඒවා කරන්න පන්ති ගිහින් බට්ටි ඉගෙන ගෙන තිබුනට ඒ දවස්වල ඉතිං මොකවත් දන්නෙ නෑ. ඉතිං හිතේ තියෙන අදහස සුදු මල්ලිට කිව්වා(බ්ලොග් එකේ කෙනෙක් නම් නෙවෙයි). ඉතිං කිව්ව විදියටම සුදු මල්ලි ඒක හදලා ටීම්වීව් වල පිහිටෙන් බ්ලොග් එකේ අටවලත් දුන්නා. සුදු මල්ලියගේ ලෝගෝ එක හරිම හැඩයි නේ.. 

  

බට්ටි ජීවිතේ ගැන මහ හුගක් දේවල් මේ අවුරුද්දට බ්ලොග් එකෙන් ඉගෙන ගත්තා. බට්ටිගේ අහිංසකකම දුප්පත්කම නිසා කියලා ආපු අයම එයාලගේ යටි අරමුණු ඉටුකරගෙන යද්දි බට්ටි ඒ හැම දෙයින්ම පාඩම් ඉගෙන ගත්තා. වෛර කලේ නෑ. ජාත්‍යන්තර පාසල් වලට, ලොකු ඉස්කෝලවලට ‍නොගියට බට්ටි ගිය ගමේ පුංචි ඉස්කෝලෙන් බට්ටි ඉගෙන ගනිපු දේවල් හුගක් වටිනවා. ඒවගේ හයියෙන් බට්ටි ගරු කල යුත්තාට ගරු කරන්නත් ,ගරහන පුද්ගලයා ඉදිරියේ නිහඩ වෙන්නත් පුරුදු වුනා. ලෝකය ඉස්සරහ සර්ව සම්පූර්ණ පුද්ගලයෙක් වෙන්න බට්ටිට බැරි වෙයි ඒත් බට්ටිගේ හෘදසාක්ෂිය ඉස්සරයි බට්ටිගෙ පන අම්මාගේ හදවතෙයි හොද කෙල්ලෙක් වෙන්න බට්ටිට පුළුවන්.ඕනවටත් වඩා මිනිස්සු විශ්වාස කරන ජීවිතේට ලං කර ගන්න පුරුද්ද මේ බ්ලොග් එක නිසා අත ඇර ගන්න බට්ටිට පුළුවන් වුනා. අපෝ ඕකට නම් මට වඩා සතුටු වෙන්නේ ඉන්න ගෙදර අක්කා. ගොන් වස්සා ඇති යන්තන් බ්ලොග් එක නිසාවත් ඒක අත ඇර ගත්තා කියලා. :D ඔන්න මේ අවුරුද්දෙ නම් බට්ටිගේ අත්කම් ආයෙම පටන් ගන්නවා ඉක්මනින්ම. බට්ටි ඉතිං හැමදේටම වඩා ආස දෙයක් තමයි ඒ...

ගිහිපු අයට වඩා බට්ටි වටේ දැන් ඉන්න යාළුවෝ බට්ටිට ලොකු හයියක්. කම්මුල වල ගැහෙනකල් හිනාවෙන්න ඕන වුනහම,ඇස් දෙක රතුවෙනකල් අඩන්න ඕන වුනහම බට්ටි පොස්ට් ලිව්වා. ඒ හැම පොස්ට් එකක් එක්ක දුක සතුට බෙදා ගන්න ආපු මගේ යාළුවෝ හැමෝටම හුගක් පිං. එකම එක දවසක් හරි මේ පැත්තේ ඇවිත් ගිය වචනයකින් හරි මට ශක්තියක් වුන හැමෝටම මහ හුගක් ස්තූතියි..

ප.ලි.

හරි දැන් පාටිය.හැමදාම නෑ හැම තැනමත් නෑ.ඔන්න ගියපාර මදිවුන අයට මේ පාර ඇති වෙන්න දෙනවා.එහෙනම් උපන්දින කේක් එක කපලම ඉමු....

ආ මේ වෙනම කෑල්ලක් හැදුවේ සාතන්ට.නැත්නම් ඉතිං එයා මුලින් ඇවිත් සේරමකයි. ඒකයි..(ඔන්න එයාට කියන්න නම් එපා ඒකට ටිකක් ලුණු වැඩී:P)

ඔන්න දැනුයි පාටිය.....:D 

දැන් බීම..

 ඔන්න මදිපාඩුවක් ‍වුනොත් බය වෙන්න එපා. අද කතා කරලා ඉල්ලගන්න කෙනෙක් ඉන්නවා. අද වැඩ කරන්න ෂාරුක්ට එන්න කියලා තියෙන්නේ..:D  අද නම් හැඩි වෙනකම් පාටි දැම්මට කමක් නෑ අතුගාන්න මධුරිටත් එන්න කිව්වා...:D