අවුරුද්ද , බූරුව ගැහිල්ල සහ බෝතලය

ඔන්න කාලෙකින් පොස්ටුවක් කොටන්නයි හදන්නේ. ගිය මාසේ බට්ටි කොයිතරම් කම්මැලි වුනාද කියනව සෑහෙන්න දවස් ගානක් ගිහිල්ලත් පොස්ටුවක් දාලා නෑ. කම්මැලි වුනාද නැත්නම් ප්‍රියයන්ගේ අමනාපකම් වලට නිහඩවුනාද කියලවත් තාම හිතා ගන්න බෑ. කොහොම වුනත් දැන් හරි. සුපුරුදු විදියට ඈලි මෑලි කොටු කෑලි විසිකරලා ඔන්න බට්ටි ලියනවා.

ඒකෙන් මේකෙන් වුනේ බට්ටිගේ ගමේ විස්තර කියන්න බැරි වුන එක. ඔන්න අවුරුදු විස්තර ලියන්න හදන්නේ මැයි මාසෙත් ලැබුවට පස්සේ. අවුලක් නෑ මයේ හිතේ තවමත් අවුරුදු උත්සව එහෙම තියෙනවනේ. අවුරුද්දට නගරේ පාළුවෙලා සේරමල්ල ගමේ යනවනේ. අවුරුදු තියෙන්නේ ගමේ කියලා තමයි හැමෝම කියන්නේ. ඒ වුනාට මට නම් මේ පාර ගමේ ගියහම හිතුනේ දැන් ගමෙත් අවුරුදු නෑ කියලයි. සයුරි අක්කා කියලා දුන්නු පංචි කෙලි දැන් නෑ. කැටගහන තැන් හොයා ගන්නත් නෑ. හැමදේම නැතිවෙලා ගිහින්.

ලොකුම ලොකු ඔංචිල්ලා වල පුළුවන් තරම් රුකුල් අරන් උඩ ගිහින් ආපස්සට එද්දී පපුවට දැනෙන පුංචි බයට ඇස් දෙක තදකරලා පියාගත්තත් කොයි තරම් ආසාවෙන්ද අපි ඔංචිලි පැද්දේ. ඒත් දැන් ඔංචිල්ලාවක් තිබුණත් තියෙන්නේ එහෙමත් ගෙදරක විතරයි. ඒකත් පෙර පාසල් යන දරුවාගෙන් බේරෙන්න බැරි නිසා හදල දෙන පුංචිම පුංචි එකක්. 

ලෝ‍කෙ වෙනස් වෙලා. අවුරුද්ද වෙනස් වෙලා. අරක්කු බෝතලේට , බූරුව කූට්ටමට අවුරුද්ද යටවෙලා ගිහින්. බීගෙන බාල් නටන එක අලුත් විලාසිතාව වෙලා. අවුරුදු චාරිත්‍රයට ගනුදෙනු කරන්න පුරුදු වෙලා හිටිය මිනිස්සු අලුත් අවුරුද්ද ලබද්දිත් ගෙවල් වලවත් නොයිද බූරු පිටි වල ඉදගෙන එක පැරදි පහ පැරදි කියනවා. දැන් ඉතිං කියන්න එපා බට්ටිත් බූරුව ගහන තැනක බලන් ඉදලා බූරුව ගැහුවත් එකයි බලන් හිටියත් එකයි කියලා. මං මේ කියන්නේ හිටී ටිකට මුණ ගැහුන අයගෙන අහන්න ලැබුණ දේවල් හොදද? විනෝදෙට අවුරුද්දකට සැරයක් මෙහෙම කරන එක නම් කමක් නෑ. ඒත් ප්‍රශ්නේ තියෙන්නේ එහෙම නැති එකයි. අවුරුද්දට ගමේ කෙනෙක් බූරුව ගහලා එක්ලක්ෂ අසූදාහක් පරාදයිලූ. ණය වෙලාලු එහෙම කරලා තියෙන්නේ. දැන් ඉතිං ඒ ණය ගෙවා ගන්න බැරි වුනොත් එයාට වෙන්නේ ජීවිතේන වන්දි ගෙවන්න. ඉතිං ඔන්න ඕකයි දැන් අවුරුද්දට වෙච්ච විනාසේ.

අවුරුදු විස්තර ගමේ ඔහොම වුනාට බට්ටියි ගෙදර අයයි එකතුවෙලා අවුරුදු හොදට සැමරුවා. බට්ටිගේ අම්මයි බට්ටියි එකතුවෙලා කැවිලි වර්ග හැදුවා. බට්ටි සුදු අලුවා කන්න හුගක් ආසයි. හැමපාරම බට්ටියි අම්මයි මේ පාරවත් හිච්චි අම්මා හදනවා වගේ රසම රසට කටේදිම දියවෙලා යන විදියට හදනවා කියලා තමයි පටන් ‍ගන්නේ. මොන මේ පාරත් වැඩේ චාටර් වුනා. ගල් බෝරයක් ගැහුවත් කඩන්න බැරි තරම් හයිවුනා. අර වර්ණා හදපු කිරි ටොපි වලටත් වඩා හයියද මන්දා ? :D  යන්තම් ආයෙම ලිපේ තියලා පන දාගෙන හැන්දෙන් පොඩි කරලා  චුට්ටක් විතර වැඩේ ශේප් කර ගත්තා. ආ අපේ දූ පැටියගේ උපන්දිනේ තිබුණනේ. ඉතිං ස්වාමීන් වහන්සේලාට දානයක් දීලා ගිහි පිරිතක් කිව්වා. වෙන පාටි නම් ගත්තේ නෑ. අවුරුද්දට  අම්මගෙන් බට්ටිට මහත් වෙන්න විටමිනුයි, තාත්තගෙන් ඇදුමක් ගන්න සල්ලියි හම්බවුනා. දැන් බට්ටි ජොබ් කරන නිසා නෑයොනම් ඉතිං මුකුත් දුන්නෑ. දුකේ බෑ අනේ. එක  අතකට ලොකු වෙන එකයි ජොබ් කරන එකයි හරිම අවාසියි. :D අම්මෝ අවුරුද්ද දවස්වල තිබුණ වැස්ස නිසා යන්න කියලා හිතන් ලියාගෙන ගිය තැන් වලින් භාගයක්වත් යන්න බැරි වුනා. අන්තිමේදී කොළඹත් ආවට පස්සේ කෝල් කරලා සමාව ගත්තා.

ඔන්න ඉතිං ඔය විදියට ගෙවපු අවුරුද්ද ඉවර වෙලා දැන් ඉතිං සුපුරුදු විදියට වැඩ. ආයෙම ඉතිං දිග නිවාඩුවක් ගන්න අප්‍රේල් මාසේ ඉක්මනින්ම එන්න කියලා පතමින් ඉන්නවා. අලේ හැබැයි ඒක ඉක්මනින් එනවා කියන්නේ ඉක්මනින් වයසටත් යනවා කියන එක තමයි. :P