අජ්ජාපචාවක් ගියෙමි

පුංචි කාලේ සිද්ධි කාලෙකින් මතක් වුනා. ආ මතක් වුනා නෙවෙයි තාත්තා මේ ලගදී ඔන්න කොල් කරලා මේක මතක් කරලා මට විහිළු කලා.අනේ ඉතිං මේක නම් වුනේ බට්ටි බටුම කාලේ. නැත්නම් ඉතිං මේ වගේ මැටි  කතාවක් කියාවිද? මම එහෙම හිතන් හිටියට හැබැයි ඉතිං අදටත් අපේ අසේල පොඩ්ඩි නම් කියන්‍නේ මට BM.ඔන්න ඉතිං තේරුම එහෙම අහනවා එහෙම නෙවෙයි හොදේ.

ඔන්න ඉතිං මේ සිද්ධිය වෙනකොට මම ඊට කලින් කවදාවත් ඉස්කෝලෙන් ට්‍රිප් එකක් ගිහින් තිබුණේ නෑ. ඉතිං පන්ති භාර මිස් ඇවිත් හැමෝටම කිව්වා අධ්‍යාපන චාරිකාවක් යනවා කියලා.යනවා කිව්වේ ග්‍රහලෝකාගාරේ බලන්න. ඉතිං මිස් කිව්වා යන්න කැමති කට්ටිය ගෙදරින් ලියුමක් අරන් එන්න සල්ලි එක්ක කියලා. මම නම් ඒ වෙද්දී ඔය ග්‍රහලෝකාගාරේ කියන්නේ මොකද්ද කියලා හරියටම දැන ගෙන හිටියේ නෑ. කොහොම හරි ලොකු අක්කා කෙනෙක් ගෙන් ඇහුවහම එයා කිව්වේ අහසක් තියෙනවා.හෙන කළුවරයි. අපිට තියෙන්නේ උඩ බලාගෙන ඉන්න විතරයි කියලා.

එදා ඉතිං ඉස්කෝලේ ඉවර වෙලා මම පිම්මේ දිව්වා ගෙදර. හරියටම ඉස්කෝලේ ලග ඉදලා ගෙදරට තියෙන්නේ මීටර් 400යි. ආ දුර හරියටම දන්නේ ක්‍රීඩා උත්සව කාලෙට මීටර් 400 පටන් ගන්නේ අපේ ගේ ඉස්සරහයින් නිසා. ඉතිං ඔය තරම් පුංචිම පුංචි දුරක් තිබුණට ඉස්කොලෙදි මිස් කිව්ව අර නොතේරෙන වචන ටික ගෙදරට එද්දී බට්ටිට අමතකයි. දැන් ඉතිං මොනවා කරන්නද? 

මතක විදියට මම තාත්තට කිව්වා “අනේ තාත්තේ මටත් අජ්ජාපචාවට යන්න ඕන’’ කියලා.මේක ඇහුව ගමන් තාත්තා පුදුම වෙලා මම දිහා බලලා කියපි

“ඒ කොහේද බට්ටෝ ඒ. කොයි දීපංකරේ තියෙන තැනක්ද ඒ”.

“නෑ අනේ ..මිස් කිව්වා අජ්ජාපචාව කැමති ළමයි සල්ලියි ගෙදරින් ලියුමකුයි ගේන්න කියලා”

ඒක කියපු ගමන් ගෙදර කට්ටිය බඩ අල්ලාන් හිනා. සල්ලි තියා ලිව්වවත් දෙන්නම් නොකියා තාත්තත් හිනා වෙද්දී මට ඉතිං හොදටම කේන්ති ගියා. ඇයි අනේ මොන වරදක් කලාට ද මෙයාලා මේ තරම් මට හිනා වෙන්නේ.

“ ඔව් ඉතිං මම විතරනේ කොහේවත් යවන් නැත්තේ. අනිත් දෙන්නා කිව්වොත් ඕන තැනක යවනවා.”

මෙන්න බොලේ ඒ ගමන අක්කා කියපි

“ හා කියනවා බලන්න කවදද මම ඔය කියන එකේ ගියේ කියලා”

“යනවා යන්න බොරු නොකිය. ඇයි ඉස්කෝලෙන් දහම් පා‍සලෙන් කිය කිය කී පාරක් ගියාද?”

“අයියෝ මෝඩයෝ ඒ අධ්‍යාපන චාරිකානේ”

චිකේ මෙහෙමත් චා  වීමක්. දැන් ඉතිං මොනවා කරන්නද? චා වෙලා හරි කමක් නෑ ගමන යන්න තියෙනව නම්.

“හරි දැන් මොකක් බලන්නද යන්නේ” ඒ ගමන තාත්තා ඇහුවා. කාලා වරෙන්කෝ. මට දැන් යනවා කිව්ව තැනේ නමත් මතක නෑ.  

“මේකයි නිලූ අක්කගෙන් මම විස්තරත් අහන් ආවේ. කළුවරම කළුවරයිලු. අහස තමයිලූ පෙන්නන්නේ. අනේ බෙල්ල ටිකක් බලන් ඉද්දී රිදෙනවා කිව්වා.ඒත් මම ආසයිනේ තරු දිහා බලන් ඉන්න.”

ඒ ගමන නම් කට්ටියටම යන තැන මීටර් වුනා. කොහොම හරිනොදන්න භාෂාවෙන් කියලා වැඩේ යාන්තම් ගොඩ දාගත්තා. එක දවසේ ට්‍රිප් එකකට අපි කොළඹ ආවා. ඒත් මගේ හොදම යාළුවට මගදී කාපු කෑමක් නිසා වමනයක් හැදුනා. වෙන ළමයෙකුගේ අම්මෙක් හිටියත් එයා එක්ක ඉන්න බෑම කිව්ව නිසා මම බස් එකේ නතර වුනා. ග්‍රහලෝකාගාරේ බලන්න ගියේ නැති වුනාට එද්දී ගෝල් ‍ෆේස් නම් ගියා. හැබැයි ඉතිං බට්ටි අදටත් ග්‍රහලෝකාගාරේ නම් බලලා නෑ.

ඔන්න ඉතිං ඕක තමයි බට්ටි ගියපු පළවෙනි අජ්ජාපචාවට වුනේ.:D