බස් (වල) රේඩියෝ

 ඔන්න අද මේ බට්ටි කියන්න හදන්නෙ ගිම්හානි අක්කයි ,ප්‍රියන්ත අයියයි නිශාන්තය කරන බස් රේඩියෝ ගැන නම් නෙවෙයි. මම දන්නවනේ ඉතිං කස්ටිය සුට්ටක් විතර රැවටිලා තමයි ආවේ කියලා. මම ඉතිං එහෙම කියන එකේ වරදක් නෑනේ.මොකද 'හා..මූ ද?'ගැන ලිව්වහමි මූද බලන්නත් කට්ටිය ආවනේ..:D ඒකත් ඉතිං සුට්ටක් විතර මරු.

බ්ලොග් කියවන හැමෝම ඉතිං බස් වල යන අය හරි කවද හරි ගිහින් තියන අයනේ. සමහරු නම් ඇති කවමදාවත් බස් එකක ගිහින් නැති. අම්මා ...ඒක නම් මාරම පිනක් තමයි. සමහරු බස්වල යන්නෙ නෑ දාඩිය ගදයි කියලා. බස්වල යද්දි හුස්ම ගන්න බෑලු දාඩිය ගද නිසා. අනේ ඉතිං අපිනම් දාඩිය මහන්සියෙන් වැඩ කරන අයනේ . බස් නැත්නම් ඉතිං ගමනක් යන්නෙ දෙපයින් තමයි. 

අද වැඩි හරියක්ම පාරෙ තියෙන්නේ පෞද්ගලික බස්. මිනිස්සු යන්නත් කැමති එව්වගෙම තමයි. මොකද සමහර සී.ටී.බී බස් එකක සුදු ඇදුමක් ඇදන් ගියොත් බහිද්දි ඒක කළු එකක් වෙනවනේ. දැන් නම් ඉස්සරට වඩා මේ තත්ත්වෙ හුගක්ම අඩුයි. 

ඉතිං මේ අපි යන බස් වල හැම එකකම වගේ තියෙනව රේඩියෝ එකක්. මොනවද මේවගෙ දාන සිංදු , කවුරු කැමති ඒවද මේවගෙ දාන්නෙ.. ?

සමහර බස් වල උදේට දානවා රේඩියෝ චැනල්. ඒහෙම චැනල් එකක් දාද්දි නම් හුගක් දුරට ලංකාවේ තියෙන බොහෝ ගුවන් විදුලි සේවා වල උදේට ගැලපෙන වැඩ සටහන් ඒවගෙ යන නිසා ගැටළුවක් නෑ. 

එත් බස් වල වැඩිපුරම යන්නේ එයාල ලග තියෙන පීස් වල සිංදු .සමහර බස් වල දානවා අහගෙන යන්න ආස හිතෙන සිංදු..එත් සමහර ඒවගේ..අ‍පොයි දෙයියනේ කන් දෙකේ ඇගිලි ගහ ගන්න හිතෙන ඒව තමයි දාන්නේ....

පහුවෙච්ච දවසක වැඩ ඇරිලා මාත් සුපුරුදු විදියට ගෙදර යන්න නැග්ග බස් එකට. ඉස්සරහ දොරෙන් නැග්ගෙ. සෙනග හිටියා හොදටම. යාන්තම් ඉතිං ඇතුලට රිංග ගත්තා. ඒ බස් එකේ දාලා තිබුණා සිංදු දාන්න පුළුවන් උපරිම සද්දෙ දාලා. මොනවද දන්නවද දාලා තිබුනේ.මේ ලොකෙ මනුස්සයෙක් අහන්න අකමැති විකාර නන්ස්ටොප් එකක්. අනේ ඉතිං අනුන්ගෙ බස් වල යද්දි අපි ඉතිං අහන් ඉන්න බැරි වුනත් ඔහේ පාඩුවෙ යනවා. වෙන මොනවා කරන්නද?

ඒත් ඉතිං එහෙම පාඩුවේ කට පියාගෙන යන්නෙ නැති ඇන්ටි කෙනෙකුත් හිටියා මේ බස් එකේ. ඇන්ටි බනිනවා බනිනවා ඉවරයක් නෑ. ''මගේ නම් ඔළුව පැලෙන්න වගේ.මේ මොන ජරාවක්ද දාලා තියෙන්නේ. මොකක් දැම්මත් මනුස්සයෙක්ගෙ කණට දරා ගන්න පුළුවන් ප්‍රමාණයකින් දාන්න මෙයාලට මොළයක් නැද්ද" ඔය විදියට කියව කියව ගියා. ඒත් ඕක අපිට ඇහුනට ට්‍රයිවර්ටයි, කොන්දොස්තර මහත්තයටයි නම් ඇහුන්නෑ. ඇහෙන්නෙ කොහොමද රේඩියෝ එකේ සද්දෙට එතන ලග කෙනෙක් කියන දෙයක් වත් ඇහෙන්නෙ නැති තරම්....

හැබැයි ඉතිං ඇහෙන්නෑ කියලා ඇන්ටි නෙවෙයි විරෝධ දැක්වීම නතර කලේ. කොන්දොස්තර එතනින් යනකල් ඉදලා කිව්වා මෙච්චර වෙලා කිය කිය හිටිය එක. ඒ ගමන කොන්දොස්තර මහත්ත‍යා කියපි '' මේ මිස් මිස්ට අහන් ඉන්න බැරිනම් මිස් බැහැලා ඊලග බස් එකේ එන්න. මේකෙ දාන්නෙ අපිට ඕන සිංදු අපිට ඕන විදියට". දැන් ඉතිං ඇන්ටි තව මොනවා කියන්නද ? ඇන්ටිගෙ සටනට කවුරුවත් හෙල්ප් එකක් දුන්නෙත් නැති නිසා ඇන්ටි වීදුරුව පැත්ත බලාගෙන පාඩුවේ වාඩිවෙලා ගියා......

ඇත්තටම බලද්දි ඇන්ටි වැරදිත් නෑ. මොකද ඉතිං ඔය වෙලාවට මිනිස්සු මහන්සිවෙලා වැඩකරලනේ ගෙදර යන්න බස් එකට නගින්නේ. සමහරුන්ට ඔය බස් ‍එකේ යන ටිකේ තමයි නිදහසේ යන්න පුළුවන්. ආයෙම ගෙදර ගිහිල්ලා යුද්ධෙ වගේ වැඩ කරන්න වෙනවා. නිදහසේ ඇස් දෙක පියාගෙන පාඩුවෙ යන්න තමයි මම වුනත් කැමති. 

මගේ පෞද්ගලික මතය වෙන්නේ බස් වල දාන රේඩියෝ එක යම් හරයක් තිබිය යුතුමයි කියලා. මොකද ගෙදරක දාන දෙයක් නෙවෙයි. පොදු මහජනතාවටම අහන්න දාන දෙයක්. මිනිස්සුන්ගෙ රුචිකත්වය එකිනෙකට වෙනස්. හැමෝටම රුචි සිංදු හොයන්න බෑ තමයි. සමහරෙක් කැමති එකකට තවත් කෙනෙක් කැමති නෑ. ඒත් හුගක් සිංදු තියෙනවා මනුස්සයන්ට අහන් ඉන්න ප්‍රිය කනට අමිහිරි නැති ඒවා. එහෙම තමයි ගැලපෙන්නේ...

ඒත් ඉතිං තමන් ගැන විතරක් හිතලා වැඩකරන මිනිස්සු ඉන්න‍ ලෝකෙක, අනිත් කෙනා පාගලා බිමට ඇදලා දාලා තමන්ගෙ අරමුණු ඉටුකර ගන්න මිනිස්සු ඉන්න ලෝකෙක හැම දෙනෙක්ටම රසවිදින්න පුළුවන් රේඩියෝ එක්ක බස් වල දාවිද.......................? 

ප.ලි. 

ටරාං ටරාං ...... 

ඔන්න බට්ටි අද ඉදන් තෑගි දෙනවා...

තෑගි ඇනවුම් කලේ හද අල්ලපු රටින්...එත් කෝ ඒක කර ගන්න බැරි වුනා. ඒත් ඉතිං බට්ටි නෙවෙයි සැලුනේ. බට්ටි තෑගි ‍ගෙන්නුවා කෙලින්ම සදෙන්ම....