රුපියල දෙනවද ?

      බට්ටි ඊයේ වැඩ ඉවර වෙලා ගෙදර යද්දී බස් එකේ හරිම අමුතු විදියේ වලියක් ගියා. කට්ටියම දන්නවනේ අර අපේ මාමා නෑ නෑ අපේ නෙවෙයි අර සමහරුන්ගේ මාමා ලෝක වෙළද පොලේ තෙල් මිල ගැන හිතලා මෙහෙත් තෙල් මිල ඉහල දැම්මා කියලා. අනේ ඉතිං මේකෙන් පස්සේ බස් මාමලත් මිල නැග්ගුවේ කිසිම හිතක් පපුවක් නැති විදියටනේ. 

    අප්පා කියන්න ගිය එකත් අමතක වුනානේ මේ මාමලා නිසා. මේකයි සිද්ධිය. ඔන්න බස් එකේ කොන්දොස්තර අයියා හැමෝගෙන්ම සල්ලි එකතු කර කර යනවා. එහෙම යද්දි ටික ටික ෂිට් වලින් කුටු කු‍ටු ගානවා. මට නම් ඕක හරියටම මීටර් වුනේ නෑ. මොකද ඉතිං 25ට ගෙදර ගිය බට්ටිට මාරු කාසි ප්‍රශ්න ඇති නොවෙන්න වැඩි පහසුව සදහා කෙලින්ම ගාන 30ක්ම කරානේ. ඒකෙන් නම් ලොකුම පාඩුව වුනේ මගේ පුංචි කැටේට. ඇයි ඉතිං හැමදාම එයාට දෙන රුපියල් 5 ට නේ තට්ටු වුනේ. දැන් ඉතිං අර බස් එකේ කුටු කුටු ගාගා හිටිය අයගෙන් එක ඇන්ටි කෙනෙක් වහාම ක්‍රියාත්මක වුනා.

ඇන්ටි               -           අහවල් තැන ඉදලා අහවල් තැනට දැන් කීයද  

                                      අලුත් බස් ගාස්තුව

කොන්දොස්තර  -           19 යි

ඇන්ටි               -           එහෙනම් මනුස්සයෝ මොකටද මගෙන් 20 ක් 

                                     ගත්තේ. එතකොට ඉතුරු රුපියල කෝ?

කොන්දා නෙවෙයි ගානකට ගත්තේ. මෑන්ස් හෙමින් ඉතුරු අයගෙන් සල්ලි අරගෙන පිටි පස්සටම ගියා. හැබැයි ඇන්ටි වැඩේ අත අරින පාටක් නෑ.

ඇන්ටි               -           එහෙන් බස් ගාස්තු වැඩි කරා මදිවට මුන් අපේ 

                                     ඉතුරු රුපියලටත් විදින්න පටන් අරන්නේ.

            

මගියෙක්           -           කී දෙනෙක්ට රුපියල දුන්නේ නැද්ද. ගෙයක් 

                                     හදන්න රුපියලේ කාසි ඇති.

තව මගියෙක්     -           ඔයා රුපියලක් දීලා දෙකක් ඉල්ලන්න. රුපියල් 

                                     දෙකේ ඒවා නැති වෙන්නේ නෑනේ.

ඇන්ටි               -           ආනේ ඇත්තමයි....

           ඇන්ටි කොන්දොස්තරට රුපියලක් දීලා 2ක් ඉල්ල ගත්තා. අනිත් අය නම් ඉතිං නොලැබුන රුපියල අත ඇරලා සද්ද නොකරම හිටියා. ඇයි ඉතිං රුපියල මේ පාවෙන හැටියට එහෙම ඉන්න එකෙත් වරදක් නෑනේ.

මට නම් මේ සිද්ධිය වෙච්ච වෙලාවේ මතක් ‍වුනේ අපේ තාත්තා කියපු කතාවක්. ඔන්න ඒකත් මේ ගමන්ම කියන්නම්කෝ.

         ඔන්න එක දවසක් වයසක සීය කෙනෙක් බස් එකෙන් ගමනක්  ගියාලු. ඉතිං මේ සීයා ටිකට් ගත්තලූ. ‍ඉතිං ටිකට් එක ලැබුනට ඉතුරු ලැබිලා නෑ. ඉතිං සීයා ආයෙම කොන්දොස්තර එනකන් ඉදලා ඇහුවලූ ‘‘කොලුවෝ මගේ ඉතුරු සත පනහ” . කොන්දොස්තර කොලුව ගත් කටටම කිව්වලූ ‘‘අයියෝ සීයේ සතපනකත් මොකද්ද” කියලා. කොලුවා එහෙම කිව්වට දුක් මහන්සියෙන් හම්බකරපු සතපනහ නිකම්ම අත අරින්න සීයා කැමති වෙලා නෑ. කොලුවා ආයෙම එතනින් යද්දි සීයා එයාට කතා කරලා ‘‘කෝ මට රුපියලක් දෙන්න මම ඔයාට සත පනහක් දෙන්ම්” කියලා සීයා සාක්කුවෙන් සත පනහක් එළියට අරන් පෙන්නුවලූ. ඒ ගමන ඉතිං කොන්දොස්තර කොලුවා සීයට රුපියලක් දීලා. ඊට පස්සේ සීයා රුපියලයි සත පහනයි දෙකම සාක්කුවේ දාගෙන. මේක දැකපු කොන්දොස්තර කොලුවා ඇහුවලූ ‘‘ සීයේ සත පනහ”. ගත් කටටම සීයා කිව්වලූ ‘‘ අයියෝ කොලුවෝ සත පනහත් කජ්ජක්ද” කියලා.  

ප.ලි.  හිත මෙව්ව වෙලා හිටිය මට හිත ශක්තිමත් කර ගන්න වචනයකින් හරි උදව් කරපු ඔයාල හැමෝටම මහ හුගක් පිං. ඔන්න ආයෙම බට්ටි සුපුරුදු ප්‍රීතියෙන්. හැම දේම වෙන්නේ හොදට කියනවනේ. මේ පාර නම් අහිමි වුන දේවල් වලට සිය දහස් ගුණයක් වැඩි දේවල් බට්ටිට ලැබුනා. ඒ තමයි මානසිකව හොදටම වැටිල හිටිය මාව අපේ ‍පවුලේ අය තුරුළු කරන් නැගිට්ටුවා. අපි පස් දෙනාගේ බැදීම කිසිම දාකටත් වඩා ශක්තිමත් වුනා. ඉතිං දැන් බට්ටිට වෙන මොනවා නැතත් මොකද නේද?