(-12) පොඩිහිටියන්ට පමණයි

තරුපිරි අහස

බට්ටි බ්ලොග් එක ලියන්න පටන් ගත්ත දා ඉදලම ලිව්වේ කදුළු කතා.කියවන්න ආපු අයට හැමදාම වගේ යන්න වුනේ හිත රිදවගෙන.සමහරු ඒ දවස්වලම කිවුවා.අදත් හිතරිදෙන පෝස්ටුවක් කියලා. දුක අහිමිවීම විතරමයි බට්ටි ලිවුවේ. එතනින් එහාට ඔළුවට කිසිම දෙයක් ආවේ නෑ. ජීවිතේ පුරාම රැදිල තිබුණ දුක ඇස්වල කදුළු පුරවගෙන බ්ලොග් පෝස්ට් කලා. 

ඒත් එක දවසක දිල් අක්කා,මගේ බ්ලොග් ලෝකේ ඉන්න සදාකාලික රැජිණ කිව්වා බට්ටියේ වෙනස් දේවල් ලියන්න කියලා.කදුළු කතා විතරක්ම ලියන්න එපා කෙල්ලේ වෙනස් දේවල් ලියන්න උත්සාහ කරන්න කියලා.ඉතිං බට්ටි හිතුවා හුගක්.අක්කා කිව්ව විදියට පුංචි කාලේ පීරලා සතුටු හිතෙන තැන් බැලුවා.ඉතිං එහෙම අවස්ථාවක් හොයන් ඇවිත් අකුරු කරන්න බට්ටි දක්ෂ උනා.ඒ අත්දැකීම අකුරු කලේ සැදෑ අහස සුන්දරද කෙතරම් කියලා.අක්කගෙන් ලකුණු 100%ක් ලැබෙද්දි බට්ටිගේ බ්ලොග් ලෝකේ ඉන්න පතාක යෝධයෙක් වන මාර අයියා කිව්වේ ‘‘දිල් කිව්වා වගේ මේ ලියමනනං උපරිමයට ඇවිත් තියෙනවා.. නිදහසේ මහප්‍රාණ නැතිව ඔහේ ලියන ස්ටයිල් එක..මං කවදත් ආසම රටාව..‘‘ කියලා.ඒ දෙන්නගේ සහ ඒ කාලේ මං වටා හිටිය අනිත් යාළුවන්ගේ දිරිමත් කිරීම් වලින් හිතට ලොකු ශක්තියක් ලැබුණා.ඉතිං එදා ඉදලා කදූළු පිටුවට ටිකෙන් ටික විරාම වැටුනා. ලගදී අක්ක කෙනෙක් මගේ බ්ලොග් එක කියවලා කියනවා 'බට්ටි ඔයාගේ බ්ලොග් එක කියෙව්වොත් මම තවත් මහත්වෙයි හිනාවෙලාම' කියලා.ඉතිං බට්ටිට හුගක් සතුටුයි.වෙනස් දෙයක් කරන්න පුළුවන් වුන එක ගැන.

ඉතිං හදිසියේම මේක මතක් වුනේ මේ නිසා.එදා මම රාත්‍රි අහසත් ලියන්න තීරණය කලා.ඒත් අද වෙනකල් ඒක ලියා ගන්න බැරි වුනා.ඉතිං හිතුවා අද ඒකට හොදම දවස කියලා. හැබැයි වෙනස් විදියකට.අකුරු වෙනුවට පින්තූරයෙන් බට්ටි දැකපු තරුපිරි අහසේ සුන්දරත්වය කියවන්න මගේ යාළුවනේ.......