සතුටු දිනය ඔබලාට පුදමි ........................................

ඔන්න මුලින්ම කිව්වා  හෙට නම් මට හැමෝගෙම්ම තෑගි ඕන. ඔයාලා දන්නේ නෑනේ හෙට හරිම විශේෂ දවසක්. දැන් ඉතින් කට්ටිය දාහතේ කල්පනා කරනවා ඇති මොකද්ද බොලේ හෙට තියෙන විශේෂය කියලා.හා හා කල්පනා කරන්න ගිහින් නිකං අමාරැවෙ වැටෙන්න එපා. ටිකක් ඉන්නකෝ මම මේ ඒක හෙමිහිට කියන්න තමයි හදන්නේ.

ආයෙ ඉතින් මහා ලොකුවට කිව්වට ඒ හැටි විශේෂයකුත් නෑ. හෙට මේ පිස්සු බට්ටිගේ උපන්දිනේ නේ. (අපෝ බට්ටිගේ බ්ලොග් එක උපන්දින වරැසාවක් කියල නම් කියන්න එපා. මේ මාස දෙකේ විතරයි ආයේ ලියන්නෑ)

තවත් අවුරැද්දක් ගෙවිලා හෙට අවුරැද්දක් ලබනවා. ජීවිතේ පුදුමාකාරයි. මගේ ජීවිතේ මේ අවුරැදු ගානේදී කොයිතරම් නම් සිදුවිම් වල‍ට මුහුනු දීලා තියෙනවද? මගේ ගැන හුගක් දේවල් මම ඔයාලට කිව්වා කොටින්ම තව අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නැති තරම්.ජීවිතේ දිනන්න මං නොකල දෙයක් නැති තරම්. ජිවිතේ සැලකිය යුතු අවුරැදු ගානක් ගෙවල දාලා ඉන්න මං අද ඉන්න තත්වෙ ගැන පසු තැවෙන්නේ නෑ. ඒත් තව අවුරැදු 3කින් ලබන උපන්දිනේදී මං මගේ ඉලක්කෙට කොහොම හරි යන්න ඕන. 

උසස් පෙළ කලාට පස්සේ මං කවදාවත් ගෙදරින් ලෙඩක් දුකක් හැදිලා බැරිම වුනොත් මිසක් අම්මගෙන්වත් කීයක්වත් ඉල්ලගෙන නෑ. මට ඕන වුනේ ස්වාධීන කෙනෙක් වෙන්න. 

මගේ වයසේ ඉන්න කෙල්ලෝ නොකරන දේවල් මං කලා. ගේ ඉස්සරහා තිබුන බට පදුරෙන් බට කපලා මං කූඩු හැදුවා. කූඩු හදලා කොල අලවලා රැලි තියලා මං වෙසක් කාලෙට විකිණුවා. බිම වාඩිවෙලා ඉදන් සතියක් දෙකක් එක දිගට මං කූඩු හදනවා.. කිව්වට විශ්වාස කරන්න මගේ අත්දෙකෙන් එක අවුරැද්දක් කූඩු 96 හදලා විකුනලා තියෙනවා. එක දිගට අවුරැදු 3ක් මං වෙසක් කාලෙට කූඩු හැදුවා. ගමේ හුගක් දෙනෙක් මගේන් කූඩුගන්න පුරැදු වෙලා හිටියා. වෙසක් දවසේ රෑට ගමේ ගෙවල්වල තියෙන කූඩු බලන්න යද්දී මං හදපු කූඩු හුගක් ගෙවල්වල ලස්සනට එල්ලලා තියෙනවා දකිද්දී අත්වල ආපු කර ගැටවල වේදනාවක් මට දැනෙන්නේ නෑ. 

ඊට පස්සේ මං උපන්දින කාඩ් හැදුවා. පේපර් කුලියන් ඕන මලක් මට හදන්න පුළුවන්. බුදු හාමුදුරැවන්ගේ පිහිටෙන් නිර්මාණශීලී අත්දෙකක් මට ලැබිලා තියෙනවා.ඕන දෙයක් බලාගෙන හදන්න පුළුවන් ඇහැක් මට තියෙන්නේ. කාඩ් හදලා A4 මල් හදලා මං විකුණුවා. හැම දෙයක්ම විකුණන්න කලින් මම සිය වතාවකට වැඩිය අතපත ගාලා ඒක රස විදිනවා. පුදුමාකාර සතුටක් මං ඒ දේවල් වලින් ලැබුවේ.

ඔහොම ඉන්න කොට මට ඕන වුනා මගේම කියලා ව්‍යාපාරයක් කරන්න. අතේ ඉතුරැ වේච්ච සල්ලි තිබුන නිසා මං වැඩේ පටන් ගත්තා. උදේ 2.45 ට ගෙදර ලගින් බස් එකේ නැගලා තනියම මහර ගමට ඇවිත් ඇදුම් ගෙනියනවා. උදේ 7 වෙද්දි මං මහරගමට යනවා. ඊට පස්සේ ඇදුම් ටිකක් අරගෙන උදේට කනවා. කොහොම හරි විසි තිස් දාහක රෙදි මේ අත්දෙකෙන් උස්ස ගෙන අමාරැවෙන් දෙහිවලට ඇවිත් බස් එකක් එනකන් ඉන්නවා. එතන තියෙන කඩේකින් කිරි පැකට් 2ක් අරන් එකක් මං ඒ වෙලාවෙම බොනවා. අනිත් එක මගදී බොන්න තියා ගන්නවා. මොකද තේ බොන්න බස් එක නැවැත්තුවට මං බහින්නේ නෑ. දුක් මහන්සියෙන් උස්ස ගෙන එන රෙදි බෑග් එකක් අරන් කව්රැ හරි බැස්සොත් කියලා මං හරි බයයි. කොච්චර මහන්සි වුනත් බස් එකේදි පොඩ්ඩක්වත් නිදියන්නෑ. ‍ගෙදර එන කොට 3.15 වෙනවා. ඔය විදියට මං දුක් විදින්න පුරැදු වුනා. මට කොහොම හරි නැගිටින්න ඕන වුනා. අතේ අපු කර ගැට කැලැල් අදටත් තියෙනවා. මට ඕන ලොකු තැනකට යන්න.

මේ උපන්දිනේ වෙද්දී මං සැලකිය යුතු පඩියක් ලබන කෙනෙක් වෙලා. මට දැන් ජොබ් එකක් තියෙනවා. කම්පියුටර් ගැන පුංචි දැනුමක් තියෙනවා. තවත් ඒ ගැන ඉගෙන ගන්නත් මං යනවා. මේ හැමදේම මං කරන්නේ මගේ ඉලක්ක වෙනුවෙන්. 

හෙට ලබන උපන්දිනේ ගැන කියන්න ගිහින් මේ දේවල් ලිව්වේ මගේ ජීවිතේ දුක් විදලා අද ඉන්න තැන ගැන පුංචි ආඩම්බරයක් තියෙන නිසා.

හෙට ලබන උපන්දිනේ කාට මතක තියේවිද කියන්න මං දන්නේ නෑ. කව්රැ සුභ පැතුවත් නැතත් මං මේ උපන් දිනේදී ඉන්නේ හුගක් සතුටින්. මූණු පොතේ පිහිටෙන් මට ලැබුණු අතිජාත සහෝදරයෝ දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක් අදටත් මා එක්ක කතා කරනවා. මං විශ්වාස කරනවා මගේ ලොකු අයියටත් කොච්චර වැඩ තිබුනත් ම‍ට කෝල් එකක් දෙන්න අමතක වෙන එකක් නෑ කියලා.කාගෙන්වත් කිසිදෙයක් ඉල්ලන්නේ නැති මං මල්ලියගෙන් නම් පුංචි තෑග්ගක් ඉල්ලුවා. ඒ කකුල් දිග බෝනික්කෙක්. මං ආසයි එයාලට. 

ඉතින් හෙට තියෙන උපන් දිනේ තියෙද්දී අද පෝස්ට් එක දැම්මේ මං හෙට නිවාඩු නිසා.ජීවිතේ හැම දුකක්ම බෙදා ගන්න ඔයාල‍ට කේක් කෑල්ලක් නොදී කොහොමද. ඉතින් යාළුවනේ අන්තිමට මං ඔයාලගෙන් ඉල්ලන එකම තෑග්ග මාත් එක්ක හැමදාම ඉන්න. ලබන හැම උපන්දිනයක්ම විවිදාකාර වෙනස්කම් එක්ක සමරන්න. 

2011-10-22 

ප.ලි. හෙටින් ලබන මගේ උපන් දිනෙත් එක්ක මගේ බ්ලොග් එක ලස්සන වෙයි. කවදාවත් නැති විදියට. හිතේ සතුට එක්ක ලියමි හිත නිවෙන තුරැ.