සමාධි (පළමු කොටස)

ඈත අහස දිහා උළුවස්සට හේත්තු වෙලා බලන් හිටිය මම කලබලෙන් නැගිට්ටේ ලිපේ තියලා ආපු කේතලේ වතුර නටනවා ඇති කියලා මතක්වුන නිසා.  ඉක්මනින් කුස්සියට ගිහින් මම ගෙදර හැමොටම තේ හදන්න ගත්තා. ඒ වෙද්දිත් ගෙදර හැමෝම හොදටම නිදි.

“අම්මේ තේ හැදුවා නැගිටින්න”

“මොකද කෙල්ලෙ මේ පැන්දරම නැගිට ගෙන”

“නිකං ඇහැරැනා අම්මේ, පහුගිය ටිකේම පාඩම් කරන්න නැගිටපු නිසා දැන් පුරැද්දටම ඒ වෙලාවට ඇහැරෙනවා”

“ලොක්කියේ හාල් ටිකක්වත් ලිපට කරපන්කෝ පොල් සම්බලක්වත් හදලා පොඩි වුනාට ඉස්කෝලෙ ගෙනියන්න දෙන්න”

මම හාල් ටිකකුත් වළදට දාගෙන හොදන් එද්දී අයෙමත් ලිප නිවිලා. පොල් කොල දෙක තුනක් පත්තු කරලා ආයෙමත් යාන්තම් ලිප අවුල ගත්තා. ඇවිලෙන ගින්න දිහා බලන් හිටියේ මං මීට පස්සේ මොනවද කරන්නේ කියලා හිත හිතා. විභාගෙත් ඉවරයි.කැම්පස් යන්න ලැබුනොත් නම් හොදයි. තාත්තා කරන සිල්ලර බඩු කඩේ නිසා මුදල් අතින් ඒතරම් අගහිගයක්  ඒ හැටි දැනෙන්නේ නෑ. ඒ වුනත් හැමදාම තාත්තගෙන් කකා බිබී ඉන්න පුළුවන්ද?

“ලොක්කියේ මොනවද ඔය තරම් අහස පොළොව ගැටලන්න තරම් කල්පනා කරන්නේ”

විභාගෙ ඉවර වුන දවසේ ඉදලම මං හිටියේ හීන ලෝකෙක. අනාගතේ ගැන ලොකු බයක් හිතේ හිරවෙලා තිබුනා.

“නෑ අම්මේ මං මේ හිතුවේ රස්සාවක් හොයලා දෙන්න කියලා මාමටවත් කියන්න කියලා”

“ඒ ගමන රස්සාවල් කරන්න හිතුවේ ඉගෙන ගෙන ඉවර කරලද ලොක්කියේ”

“කවුද අම්මේ දන්නේ කැම්පස් යන්න ලැබෙයිද? නැද්ද? කියලා”

“ඉතිං ලොක්කියේ මේ ගමන බැරිනම් ආයෙම විභාගෙ කරන්න ලෑස්ති වුනානම් නේද හොද? දෙයියනේ කියලා තාත්තා අඩුපාඩු ටික බලාගන්නවනේ ලොක්කියේ”

“ඒ වුනාට අම්මේ හැම‍දාම තාත්තාට ඔය කඩ කෙරැවාව කරන්න පුළුවන්ද? දැනුත් තාත්තට නිතරම ලෙඩ.”

“අනේ මන්දා” 

අම්මා එහෙම කියලා ලොකු හුස්මක් පිටකරලා ගේ ඇතුලට යන්න ගියා. මමත් කළෙත් අරගෙන ළිද ලගට ගියේ අම්මා මොනව කිව්වත් කොහොම හරි රස්සාවක් හොයා ගන්නවා කියලා හිත හිතා.  

ප.ලි.

මගේ හිතේ තිබුනු ලොකු හීනයක්.මගේම කියලා නවකතාවක් ලියන එක. මේ ඒකේ පළවෙනි කොටස.කොයි තරම් දුරට සාර්ථක වෙයිද කියන්න දන්නේ නෑ.ඒත් හැකි උපරිමයෙන්ම සුන්දර කතාවක් ඔයාලට කියවන්න දෙන්න මං උත්සාහ කරනවා.