මෙන්න වැඩක් මම යයි හෙමින් ................

මං ඉතිං මගේ පාඩුවේ වැඩ කරලා කඩියා වගේ තමයි හවසට ගෙදර දුවන්නේ. 6ට වැඩ ඇරිලා බස් එකට කලබලේන් යනවා. විනාඩියක් හරි එහෙමෙහෙ වුනොත් ඉතිං හිට ගෙන ඉන්න වෙනවා වෙන බස් එකක් එනකල් හුගක් වෙලා. ඒ වෙලාවට නම් ඉතිං සල්ලි තියෙනව නම් කොහොම හරි හෙටම ගිහින් අර එක පාරක් උඩින් ගිහින් වැටුණ ජාතියේ බයිසිකල් එකක් ගේනවා. ඒකටත් ඉතිං තව අවුරුද්දක්වත් ඉවසන්න වෙනවා. මොනවා කරන්නද? 

බස් එකට යන්නේ මහන්සි වෙලා නිසා ඉතිං නින්ද යන්න ඉඩ තියෙන ඉඩ හුගක් වැඩී. ඉතිං මං සිංදුවකුත් අහගෙන ඔහේ යනවා. එක සිංදුවක් හිතට වැදුනහම ඉතිං බස් එකේ යන කල් ඒ පැයේම අහන්නේ ඒකමයි. ඒ  මගේ හැටියක්. අන්තිමට සිංදුවේ රොඩ්ඩවත් ඉතුරු වෙන්නේ නැති තරමටම අහනවා.

කොහොම හරි ඊයෙත් බස් එකෙන් බහිද්දී කළුවර වැටිලා. මම කළුවරට නම් බය නෑ. ඒත් ඉතිං නොදන්න පැතිවල නිසා ඇගට ගුණයි  කකුල ඉක්මන් කරලා යන එක. මම ඉතිං ඉක්මනට යද්දී කවුද කෙනෙක් එක පාරටම ‘නංගී නංගී ඔයා කොහේටද යන්නේ’ කියලා ඇහුවා. මාත් පිටි පස්ස හැරිලා බැලුවා කවුද බොලේ මේ අක්කා කියලා. බැලින්නං අවු.60 ක 65 ක විතර අක්කා කෙනෙක්. ඕක ඉතිං කොළඹ හැමෝටම තියෙන ලොකු ලෙඩක්නේ. දූලා පුතාලා මෙහේ නෑ. හැමෝම නංගිලා මල්ලිලා. මෙහේ ආපු අලුත නම් මට ඔහොම කියද්දී කන පැලෙන්න දෙකක් දෙන්න හිතුනා. දැන් නම් ඉතිං අනේ ඇගේ ඇලෙන එකක්යැ කියලා හිත හදා ගන්නවා. ඒ අයගෙත් ආසාවනේ.

මං ඉතිං පස්ස හැරිලා ‘දිගටම යනවා’ කියලා මං හැමදාම යන වේගෙටම තමයි ගියේ. ඒ පාර කවුරු හරි පස්සෙන් දුවනවා වගේ ඇහුණා. මං හැරිලා බලද්දී අර අක්කා සාරියත් උස්සන් දුවනවා. මං නතරවෙලා පොඩ්ඩක් ඉදලා ඇහුවා ‘හරි දැන් මොකද ඔයා ඔය දුවන්නේ’ කියලා. ‘අනේ ඔයා හරි වේගෙන් යනවනේ ඒකයි දුවන්නේ’ කියලා. මේක හරි මගුලක්නේ මං යන්නේ අපේ ගෙදර නේ.එයා කොහේ යනවද කියලා මං කොහොමද දන්නේ. ඇරත් ඉතිං මං මොකටද හිමින් යන්නේ.

වැඩේට මට හොදටම හිනා. ගෙදරට යන්න හැරෙන තැනදී මං හැරිලා බැලුවා. එයා ඈත එනවා. මම ඉතිං මේක මෙහෙම ලියන්න හිතුවේ මේ පළාතේ මිනිස්සු හරි වෙනස් ඒක නිසා. මොකද කොළඹ කියන්නේ අපිට හුරුපුරුදු පරිසරයක් නෙවෙයි. ඒකේ ඉන්න මිනිස්සු විවිධාකාරයි. ඉතිං අපි දැන ගන්න ඕන පරිස්සමින් ජීවත් වෙන්න. අද කාලේ අහන්න දකින්න ලැබෙන දේවල් එක්ක කොහොමද මිනිස්සු විශ්වාස කරන්නේ. සමහර මිනිස්සු රස්සාවට චේන් කඩනවා. මනුස්සයෙක් කොයිතරම් නම් දුක් විදලද චේන්පොටක් කරට දාගන්නේ. මම නම් හිතන්නේ ඒ වගේ අයට ලබන ආත්මයක් නම් නැතිවෙයි. මම නම් ඉතිං වේගෙන් ආවේ චේන් එක කඩා ගනී කියලා බයේ නම් නෙවෙයි. මොකද එහෙම කඩා ගන්න චේන් එකක් දාලා තියෙන්න එපැයි. ඒත් මං අදුරන්නේ නැති අය කතා කරද්දී හුගක් පරිස්සම්. කොහොමින් කොහොම හරි ඊයේ වෙච්ච සිද්ධයෙන් මං තිරණය කළ තව ටිකක් වේගෙන් යන්න.